Efnaleiðslur og lokar eru ómissandi hluti af efnaframleiðslu og eru tengiliðurinn milli ýmissa gerða efnabúnaðar. Hvernig virka 5 algengustu lokarnir í efnaleiðslum? Helsta tilgangurinn? Hverjir eru lokar fyrir efnaleiðslur og tengihluti? (11 tegundir af pípum + 4 tegundir af tengihlutum + 11 lokar) Efnaleiðslur, þetta er fullkomið grip!
3
11 helstu lokar
Tæki sem notað er til að stjórna flæði vökva í leiðslunni kallast loki. Helstu hlutverk hans eru:
Opna og loka rúlunni – skera á eða eiga samskipti við vökvaflæðið í leiðslunni;
Stilling – til að stilla vökvaflæði í leiðslum, flæði;
Þrýstingur – vökvi streymir í gegnum ventilinn, sem leiðir til mikils þrýstingsfalls.
Flokkun:
Samkvæmt hlutverki lokans í leiðslunni er hægt að skipta honum í lokunarloka (einnig þekktur sem kúluloki), inngjöfsloka, afturloka, öryggisloka og svo framvegis;
Samkvæmt mismunandi byggingarformum loka má skipta þeim í hliðarloka, tappaloka (oft kallaða Cocker-loka), kúluloka, fiðrildaloka, þindarloka, fóðraða loka og svo framvegis.
Að auki, samkvæmt framleiðslu á mismunandi efnum fyrir lokana, og er skipt í ryðfrítt stál lokar, steypt stál lokar, steypt járn lokar, plast lokar, keramik lokar og svo framvegis.
Ýmis konar lokar eru að finna í viðeigandi handbókum og sýnum, hér eru aðeins algengustu gerðir loka kynntar.
①Kúluloki
Vegna einfaldrar uppbyggingar, auðveldrar framleiðslu og viðhalds, er það mikið notað í lág- og meðalþrýstingsleiðslur. Það er sett upp í ventilstönglinum fyrir neðan hringlaga ventildiskinn (ventilhausinn) og flanshluta ventilhússins (ventilsætið) til að ná þeim tilgangi að skera á vökvaflæði.
Hægt er að stilla opnunargráðu lokastöngulsins með því að lyfta skrúfganginum og gegna því ákveðnu hlutverki í stjórnun. Þar sem lokunaráhrif loka eru háð snertingu lokahaussins og sætisplansins, er hann ekki hentugur til notkunar í pípulögnum sem innihalda fastar vökvaagnir.
Hægt er að velja viðeigandi efni fyrir lokahaus, sæti og skel eftir eiginleikum miðilsins. Ef lokahaus, sæti eða aðrir hlutar hans eru skemmdir vegna lélegrar þéttingar eða skemmda er hægt að nota léttan hníf, slípun, yfirborðsslípun og aðrar aðferðir til að lengja líftíma lokans.
②Hliðarloki
Það er fest hornrétt á stefnu miðilsins með einni eða tveimur flötum plötum, og lokahlutinn er þéttur til að ná tilgangi lokunar. Lokaplatan er lyft til að opna lokann.
Flatplata með snúningi og lyftingu lokastöngulsins, með stærð opnunarinnar til að stjórna vökvaflæðinu. Þessi lokaviðnám er lítil, þéttingargetan góð, vinnuaflssparandi, sérstaklega hentugur fyrir stórar pípulagnir, en uppbygging hliðarlokans er flóknari og gerðir hans eru fleiri.
Samkvæmt mismunandi uppbyggingu stilksins eru opnir stilkar og dökkir stilkar; samkvæmt uppbyggingu lokaplötunnar er hann skipt í fleyglaga, samsíða laga og svo framvegis.
Almennt er fleyglaga lokaplata ein lokaplata, en samsíða gerð notar tvær lokaplötur. Samsíða gerð er auðveldari í framleiðslu en fleyglaga gerð, góð viðgerð, ekki auðvelt að afmynda, en ætti ekki að nota til að flytja óhreinindi í vökvaleiðslum, frekar til að flytja vatn, hreint gas, olíu og aðrar leiðslur.
③Tappalokar
Tappi er almennt þekktur sem Cocker, það er notkun lokahússins til að setja miðlægt gat með keilulaga tappa til að opna og loka leiðslunni.
Tappa má skipta í pakkningartappa, olíuþéttan tappa og tappa án pakkningar, samkvæmt mismunandi gerðum þéttingar. Uppbygging tappa er einföld, ytri stærð lítil, opnast og lokast hratt, auðvelt í notkun, vökvaviðnám lítil, auðvelt að búa til þriggja eða fjögurra vega dreifingar- eða skiptiloka.
Þéttiflötur tappans er stór, auðvelt að klæðast, erfitt að skipta um, ekki auðvelt að stilla flæði, en hann skerst fljótt. Hægt er að nota tappann fyrir lægri þrýsting og hitastig eða miðil sem inniheldur fastar agnir í vökvaleiðslum, en ætti ekki að nota hann fyrir hærri þrýsting, hærra hitastig eða gufuleiðslur.
④Inngjöfarloki
Það tilheyrir einni gerð kúluloka. Lokahausinn er keilulaga eða straumlínulagaður, sem gerir það kleift að stjórna flæði stýrðra vökva eða þrýstingsstillingu betur. Lokinn krefst mikillar framleiðslunákvæmni og góðrar þéttingargetu.
Aðallega notað til að stjórna mælitækjum eða sýnatöku og aðrar leiðslur, en ætti ekki að nota til að mæla seigju og fastar agnir í leiðslum.
⑤Kúluloki
Kúluloki, einnig þekktur sem kúlumiðstöðvaloki, er tegund loka sem hefur þróast hraðar á undanförnum árum. Hann notar kúlu með gati í miðjunni sem miðju lokans og treystir á snúning kúlunnar til að stjórna opnun eða lokun lokans.
Það er svipað og tappi, en minna en þéttiflötur tappa, með þéttri uppbyggingu, sparar vinnuafl við rofa og er mun víða notað.
Með aukinni nákvæmni í framleiðslu kúluloka eru kúlulokar ekki aðeins notaðir í lágþrýstileiðslum, heldur einnig í háþrýstileiðslum. Hins vegar, vegna takmarkana á þéttiefninu, henta þeir ekki til notkunar í háhitaleiðslum.
⑥ Þindarlokar
Algengt er að fá gúmmíþindarloka. Lokinn opnast og lokast með sérstökum gúmmíþindum. Þindin er klemmd á milli lokahússins og loksins og diskurinn undir ventilstönglinum þrýstir þindinni þétt á lokahúsið til að ná fram þéttingu.
Þessi loki hefur einfalda uppbyggingu, áreiðanlega þéttingu, auðvelt viðhald og lága vökvaþol. Hentar til að flytja súr efni og vökvaleiðslur með sviflausnum, en ætti almennt ekki að nota hann við hærri þrýsting eða hitastig yfir 60 ℃ í leiðslum, og ætti ekki að nota hann til að flytja lífræn leysiefni og sterk oxandi efni í leiðslum.
⑦ Loki
Einnig þekkt sem bakstreymislokar eða bakstreymislokar. Þeir eru settir upp í leiðslunni þannig að vökvinn geti aðeins runnið í eina átt og öfugstreymi er ekki leyft.
Þetta er eins konar sjálfvirkur lokunarloki, þar sem lokar eða sveifluplata er í lokahúsinu. Þegar miðillinn rennur vel opnar vökvinn sjálfkrafa lokaflipann; þegar vökvinn rennur aftur á bak lokar vökvinn (eða fjaðurkrafturinn) sjálfkrafa lokaflipanum. Samkvæmt mismunandi uppbyggingu bakstreymislokans er hann skipt í tvo flokka: lyfti- og sveifluloka.
Lyftilokinn er hornréttur á lyftihreyfingu lokarásarinnar og er almennt notaður í láréttum eða lóðréttum leiðslum; snúningslokinn er oft kallaður vippuplata. Vippuplatan er tengd við ásinn og hægt er að snúa vippuplötunni umhverfis ásinn. Snúningslokinn er almennt settur upp í láréttum leiðslum og er einnig hægt að setja hann upp í lóðréttum leiðslum með litla þvermál, en gætið þess að rennslið sé ekki of stórt.
Afturloki er almennt hentugur fyrir hreinar miðilslagnir, þar sem miðilslagnir innihalda fastar agnir og seigju ætti ekki að nota. Lokaður afturloki með lyftibúnaði hefur betri afköst en með sveiflubúnaði, en vökvamótstaða sveiflubúnaðarins er minni en lyftibúnaðarins. Almennt séð hentar sveiflubúnaðarafturlokinn fyrir stórar pípur.
⑧Fiðrildisloki
Fiðrildisloki er snúningsdiskur (eða sporöskjulaga diskur) sem stýrir opnun og lokun leiðslunnar. Hann er einföld í uppbyggingu og lítil ytri mál.
Vegna þéttingarbyggingar og efnisvandamála er lokunarafköst lokans léleg og er aðeins notuð til að stjórna lágþrýstingsleiðslum með stórum þvermál, sem er almennt notuð við flutning vatns, lofts, gass og annarra miðla í leiðslum.
⑨ Þrýstilækkandi loki
Til að lækka miðlungsþrýstinginn að ákveðnu gildi sjálfvirka loka, skal almennur þrýstingur eftir lokana vera minni en 50% af þrýstingnum fyrir framan lokana, sem aðallega treystir á þind, fjöður, stimpla og aðra hluta miðilsins til að stjórna þrýstingsmismuninum milli lokalokans og lokasætisbilsins til að ná markmiði þrýstingslækkunar.
Það eru margar gerðir af þrýstilækkandi lokar, algengir stimpillokar og þindarlokar af annarri gerð.
⑩ fóðurloki
Til að koma í veg fyrir tæringu miðilsins þarf að fóðra suma loka með tæringarþolnum efnum (eins og blýi, gúmmíi, enamel o.s.frv.) í lokahúsi og lokahaus, og velja ætti fóðurefni í samræmi við eðli miðilsins.
Til þæginda fyrir fóðrun eru fóðraðir lokar að mestu leyti gerðir af rétthyrndum eða beinum flæðisgerð.
⑪Öryggislokar
Til að tryggja öryggi efnaframleiðslu er til staðar í leiðslukerfinu undir þrýstingi varanlegur öryggisbúnaður, þ.e. val á ákveðinni þykkt málmplötu, eins og að setja inn blindplötu sem er sett upp í enda leiðslunnar eða T-tengingarinnar.
Þegar þrýstingurinn í leiðslunni hækkar er platan brotin til að ná fram þrýstingslækkun. Brotplötur eru almennt notaðar í lágþrýstingsleiðslum með stórum þvermál, en í flestum efnaleiðslum með öryggislokum eru öryggislokar af mörgum gerðum og má gróflega skipta þeim í tvo flokka, þ.e. fjöðrunarloka og vogarloka.
Öryggislokar með fjöðrum treysta aðallega á kraft fjaðranna til að ná þéttingu. Þegar þrýstingurinn í pípunni fer yfir kraft fjaðranna opnast lokinn af miðlinum og vökvinn í pípunni er tæmdur, þannig að þrýstingurinn minnkar.
Þegar þrýstingurinn í pípunni fellur niður fyrir fjaðurkraftinn lokast lokinn aftur. Öryggislokar með stöng eru aðallega háðir þyngdinni sem beitt er á stöngina til að ná fram þéttingu. Virknisreglan er fjaður. Val á öryggisloka byggist á vinnuþrýstingi og vinnuhita til að ákvarða nafnþrýstingsstig og stærð hans er hægt að reikna út með hliðsjón af viðeigandi ákvæðum.
Gerð öryggislokans og efni hans ættu að vera valin í samræmi við eðli miðilsins og vinnuskilyrði. Sérstök ákvæði eru um upphafsþrýsting, prófun og samþykki öryggislokans. Öryggisdeildin skal kvörða reglulega og innsiglið skal prentað og ekki má aðlaga það handahófskenndan hátt við notkun til að tryggja öryggi.
Birtingartími: 1. des. 2023